Ook al heb ik altijd aan onze band met de natuur gedacht, het was onze reis naar Hawaï die mij inspireerde om dingen op een dieper niveau te begrijpen. Tijdens onze reis ontdekte ik Aloha Aina, een concept dat echt bij mij aansprak. En klikte. En hoe ik bedraad ben, is zo heel anders. Toen ik over Aloha Aina leerde, ging ik het begrijpen. Het draait allemaal om het respecteren van de natuur en het zien als iets dat groter is dan ik. (schrijf over het concept van aloha aina). En toen kwam er nog iets op mijn pad wat mij een laatste zetje gaf om aan deze reis te beginnen en deze met anderen te delen. Een kinderboek genaamd “The Wild” van Yuval Zomer. Het is een verhaal over “het wild” dat wordt afgebeeld als een groot dier en wij leven ervan. En vroeger leefden we in evenwicht. Totdat we steeds meer gingen nemen en de wildernis er niets voor terugkreeg. Totdat een jongetje zag dat de natuur leed en vroeg: moeten we niets doen? En de volwassenen zeiden: “Nee, het wild heeft genoeg en het komt wel goed”. Maar de jongen bleef zich afvragen en besloot dat hij voor het wild moest opkomen, omdat het wild niet kon praten. Toen ik dit boek aan Voss las, besefte ik dat ik die kleine jongen kan zijn en impact kan hebben. Als moeder wil ik dit doen voor Voss en Elva. Eerlijk gezegd ben ik bang voor hun toekomst. Ik zie de seizoenen veranderen en als we in Oostenrijk zijn zie ik de gletsjers grijs worden in plaats van helderwit. Zal het voor hen een redding zijn? Kunnen ze oud worden? Kunnen ze kleinkinderen krijgen? Al deze vragen en twijfels zorgen ervoor dat ik me onbelangrijk voel (geen macht heb) en dat ik de andere kant op kijk en me op het nu concentreer. Totdat ik “The Wild” aan Voss aan het voorlezen was en geïnspireerd raakte door een kleine jongen die zag dat de natuur (het wild) niet meer kan geven als we niet voeden (teruggeven) en hij besloot op te staan ​​en een stem voor de natuur te zijn . En mensen hoorden hem en raakten geïnspireerd en stonden ook op en begonnen de natuur weer te helpen. Daarom heet het Wilderness Echo. Maar hoe kan ik/wij veranderen? Dit is waar Aloha Aina en onze voorouders in beeld komen.

En waarom beginnen we niet aan de basis van onze hele westerse visie op de natuur. Waarom is het zoveel anders dan de ondeugende visie die probeert MET de natuur te leven?

Toen ik thuis met mijn onderzoek begon, realiseerde ik me dat inheemse culturen over de hele wereld een vergelijkbare kijk op de natuur hebben. Waarom heb ik een andere mening? En hadden we ook een inheemse, op de natuur gerichte cultuur? Het korte antwoord is ja.